تحقيق انقلاب اسلامی، تحجر و سنت

مقدمه
انقلاب، به عنوان راهکاری سریع برای ایجاد تحولی بنیادین و همه
جانبه در ساختار سیاسی جامعه، از ویژگی هایی برخوردار است که مهمترین آن
«شالوده شکنی» است. شالوده شکنی به معنی در هم ریختن نرمها، نماد ها،
نهادها و ساختارهای حاکم بر یک جامعه، شرط لازم و ضرور شکل گیری یک انقلاب
پیروز است. در هر انقلابی، گستره، عمق و عرصه های این شالوده شکنی، متفاوت
است. در برخی انقلاب ها، تنها شالوده های سیاسی و ساختار نظم حاکم بر جامعه
دچار تحول و دگرگونی می شود، ولی برخی انقلاب ها، عرصه های فرهنگی،
اقتصادی و اجتماعی را هم در معرض تحول عمیق قرار داده، و شالوده شکنی را به
این عرصه ها هم گسترش می دهند.
از همین روی، انقلاب ها سنت شکن تلقی
می شوند و مقابله با سنت های دیرپای جامعه، در همان عرصه هایی که انقلاب در
آن ها روی می دهد، امری است که گویا لازمه ی ذاتی انقلاب ها شمرده می شود.

اما انقلاب اسلامی ایران از نگاه محققان و جامعه شناسان برجسته ی
انقلاب، اگر چه انقلابی جامع و عمیق بود، ولی از نظر مواجهه با سنت های
ریشه دار جامعه، نه تنها با آن ها تقابل نداشت، بلکه اساسا با تکیه بر
باورها، ارزشها، نهادها، و نمادهایی شکل گرفت که در عرف جامعه شناسی، «سنت»
تلقی می شود. البته می توان گفت شالوده شکنی انقلاب اسلامی، عمدتا در عرصه
ی قالب ها، نماد ها و گفتمان های متحجرانه و جمودگرایانه ظهور و بروز پیدا
کرد.

دانلود فایل”تحقيق انقلاب اسلامی، تحجر و سنت”